Neem mij aan zoals ik ben

Neem mij aan zoals ik ben,
wek in mij wie ik zal zijn,
druk uw zegel op mijn hart en leef in mij.

tekst en muziek: John L. Bell
vertaling: René van Loenen
tekst en muziek: © Wild Goose, Iona

Dit is een van mijn favoriete liederen. Dr. Oane Reitsma, predikant van de Protestantse Gemeente Enschede, zegt over dit lied het volgende wat ik graag met jullie wil delen: “Bijna pretentieloos is het, dit eenvoudige lied bestaande uit drie simpele regels. Het heeft de vorm van een kernvers: één kernachtige gedachte die je door het herhalend te zingen jezelf eigen maakt, die je verinnerlijkt. Het werkt dus als een meditatie. Daarmee is het tegelijkertijd ook een lied van overgave, want met meditatie geef je jezelf over aan het grotere geheel waar je deel van uitmaakt. Of theologisch gezegd: door innerlijke rust word je je bewust van je afhankelijkheid van God de Schepper. Het lied moet dan ook herhaald worden gezongen. Niet ‘netjes’ drie keer achter elkaar, maar net zo lang tot het in je hart zit, zoals met liederen uit Taizé of – zoals in dit geval – de Iona-gemeenschap.” Met een groep uit een kerk ben ik een keer op Iona geweest, een reis om nooit te vergeten. Het staat op mijn wensenlijstje om er nog een keer heen te gaan, het liefste met een groep mensen uit de Vredekerk. Maar mijn leven als jonge moeder is op dit moment helaas te druk, ik zou niet weten hoe ik nu een week weg kan gaan. Ik was ook alweer vergeten om op tijd deze overdenking op te sturen. De vorige keer was dit ook al zo en ik had me voorgenomen om het nu echt niet te vergeten. Niet gelukt dus. Het neem mij aan zoals ik ben, moet niet opgevat worden als een soort excuus lijkt mij. Zo van: zo ben ik nu eenmaal, deal er maar mee. Daar heb ik een enorme allergie voor. Je moet naar mijn inzien altijd blijven streven naar het goede en naar het worden van een beter persoon. Daarom ben ik heel blij met de volgende regels: wek in mij wie ik zal zijn. De Geest die opwekt om te zijn wie je echt bent, naar het beeld van God gemaakt. Met een zegel op je hart gedrukt door God en dat de Eeuwige in je leeft. Mooier kan het dan niet worden, toch? Helaas is de ideale situatie niet altijd haalbaar. Maar wat we wel kunnen blijven doen is blijven zingen. Ik ben daarom ook heel blij dat dit nu weer kan in de kerk.

Christina van den Heuvel