De zee is gevuld met water. Wij denken al gauw aan zwemmen, aan pootje baden aan het strand, aan vakantie en genieten. Wie houdt niet van de zee? Zodra je je begeeft in het landschap van de Bijbel wordt het anders. Woorden krijgen in dat Bijbelse landschap soms een andere lading dan in ons dagelijks leven.
“En de zee zal niet meer zijn!”. Deze woorden lees je in Openbaringen, hoofdstuk 21 het eerste vers. Het gaat in dit hoofdstuk over een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Je zou kunnen denken dat daar in die vernieuwde hemel en aarde geen water zou zijn. Want de zee is toch vooral water. Op een andere plaats in Openbaringen lees je over de waterbronnen van het leven. Dat staat toch haaks op elkaar, dacht ik zo. Maar dan ga je er meer van ontdekken. Water heeft vele kanten. Moeder die de planten in de vensterbank water geeft, weet dat die plantjes zonder water doodgaan. Ja, water. Dat geeft leven. Zonder water geen leven. Maar als die zelfde moeder met haar jongste dochtertje van 2 jaren oud naar het zwembad gaat, dan ziet ze heel ander water. Ja, natuurlijk ziet ze water dat zoveel speelplezier geeft. Maar moeders hart vertelt ook iets anders over dat water. Moeder houdt haar kleintje angstvallig in de gaten. Want ze weet dat een kleintje van 2 zo maar in dat water kan verdrinken. Dat levenbrengende water is tegelijkertijd ook dodend water. Ook de Bijbel spreekt over die beide kanten van het water. Wanneer je in openbaringen leest: “En de zee zal niet meer zijn”, dan zegt de Bijbel dat het water zijn dodende macht kwijtgeraakt is. En als je leest van de bomen die staan aan waterbronnen en 12 keer per jaar vrucht geven dan hoor je dat het water eens te meer leven voortbrengt. Zo blijkt hetwater een heel rijk beeld te zijn. In Genesis 1 bevochtigt een damp de aarde. Maar in het Noach verhaal blijkt het water een vernietigende krachten te zijn. Israël loopt tussen de muren van het water door. Ze lopen als het ware dwars door de doodskist heen om het Beloofde Land te betreden. En in Psalm 1 lees je van mensen als bomen geplant aan waterstromen. Een mens bezig om uit de Bron te drinken. Want de woorden van God zijn voor de ziel van mensen wat water is voor droog en dor land. En als Jezus gezien wordt, lopend over water, dan is dat meer dan een natuurkundig kunstje dat Hij doet. Nee, het is een verhaal van Opstanding. Van leven de dood te boven. Dat leven in een wereld waar de zee beroofd is van zijn dodende macht.

(Bron: PKN Donkerbroek)
Floor Verweij