GOED OUD WORDEN

Voordat ik deze overdenking maakte, las ik een stuk uit Prediker 12. Ik twijfelde of ik dit stuk moest gebruiken want het gaat over ouderdom. Is onderstaande realistisch of pessimistisch? Ik weet ik niet, ik neig naar pessimisme. De beeldspraak vind ik in ieder geval treffend, alles vergaat.

1. Gedenk daarom je schepper in de dagen van je jeugd – voordat de slechte dagen komen en de jaren naderen waarvan je zegt: In deze jaren vind ik weinig vreugde meer.

2. Voordat de zon verduistert,
   de sterren en de maan niet langer stralen,
   de lucht ook na de regen grauw van wolken wordt.

3. De dag waarop de wachter trillend voor het huis staat, de soldaten kromgebogen voortgaan,
   de maalsters langzaamaan verdwijnen,
   de vrouwen uit het venster staren en een schaduw lijken.

4. Wanneer de deuren naar de straat worden gesloten, de molen geen geluid meer maakt,
   het fluiten van de vogels ijl van toon wordt, wanneer hun lied versterft.

5. Je durft geen heuvel te beklimmen,
   de weg is vol gevaar.
   De amandelboom behoudt zijn wintertooi, de sprinkhaan sleept zich voort,
   de kapperbes droogt uit.
   Een mens gaat naar zijn eeuwig huis,
   een klaagzang vult de straat.

6. Voordat het zilverkoord wordt weggenomen, de gouden lamp gebroken,
   de kruik bij de bron in stukken valt,
   het scheprad bij de put wordt stukgebroken.

7. Wanneer het stof terugkeert naar de aarde,
   weer wordt zoals het was,
   wanneer de adem van het leven weer naar God gaat, die het leven heeft gegeven.

Als wijkverpleegkundige zie ik veel kwalen maar ondanks de kwalen ook veel optimisme en levenslust om door te gaan. Wat zijn slechte dagen? Komen er jaren waarin weinig vreugde is? Wat is dat dan, weinig vreugde? En is weinig vreugde genoeg? Binnen de zorg hebben we het over kwaliteit van leven, de vreugde, maar ook over kwaliteit van sterven. Kwaliteit van sterven is bijvoorbeeld goed afscheid kunnen nemen van geliefden en een rustige, comfortabele dood. Veel mensen weten wel hoe en waar ze het liefste willen sterven. Ik wil jullie graag vragen om na het lezen van deze overdenking het gesprek hierover aan te gaan met iemand die je vertrouwt. Leg dit eventueel vast voor je naasten, als je dit al niet hebt gedaan. Want een ding is zeker, de adem van het leven gaat bij ons allemaal weer naar God. En we weten niet wanneer.

Ik wil positief afsluiten met een stukje uit Psalm 100: “De Heer is goed, zijn liefde duurt eeuwig en zijn trouw van geslacht op geslacht”. Daar kan de dood niet tegenop.

Christina van den Heuvel